BEZOEK CHASSEÉ THEATER.
‘MET EEN LACH EN EEN TRAAN!’
Donderdag 23 januari gingen wij met 28 vrouwen van ‘DAMESCOLLECTIEF,’ voor een rondleiding achter de coulissen in het theater.
Wij werden opgevangen door Jules, één van de vele vrijwilligers, (maar liefst 70.) Jules had er zin in en is een hele enthousiaste man, die vol passie ons door het enorm grote gebouw op sleeptouw nam.
Hij vertelde eerst over de architect van de schouwburg. Dit was professor Herman Hertzberger. Het is al meer dan 25 jaar geleden gebouwd en is het grootste culturele podium van Zuidwest-Nederland. Jaarlijks komen er zo’n 350.000 bezoekers uit Breda en omstreken, vanwege het brede theater-en filmaanbod.
Hij liet ons eerst de lange doorkijk in de gang zien, genaamd, THEATERSTRAAT, waar vele dikke pilaren staan, die de architect in ‘betonlook’ wilde houden. Breda vond dit niks en zijn dochter kwam erbij, (binnenhuisarchitecte) en die heeft ze in verschillende kleuren laten verven, behalve de allerlaatste paal, díe moest van haar vader de ‘betonlook’ houden! De vloeren moesten de theaterkleur rood hebben. Het viel natuurlijk, zoals gewoonlijk, ver boven het geraamde budget.
De Duty manager liep er rond en die zorgt ervoor dat alles goed loopt, coördineert de dagelijkse activiteiten van het bedrijf en heeft o.a. contact met de zalen en bepaalt wanneer de deuren open mogen. Tegenover het restaurant, hangt een digitale klok, waar een vrijwilliger onder staat en dan kun je je als ‘alleenstaande’ bij hem/haar melden en zo wat contact krijgen met andere alleenstaanden.
Jules vertelde hoe alles van tevoren ‘ingeregeld’ wordt, zoals het licht en het geluid. Heel simpel gezegd hebben ze voor beiden een USB stick, het licht gaat in de computer en het geluid gaat in de mixer. Er worden kruisjes gezet op de vloer waar de artiest komt te staan en daar wordt de ‘spot’ op gericht. Dit inregelen van licht en geluid is het meeste werk. Overal zie je lampen hangen aan verticale stangen van onder tot boven aan de zijkanten van het podium, ook voor en achter.
Sommige gezelschappen nemen zelf hun geluid mee en anderen huren het van het theater. In de grote zaal kunnen 1431 mensen. Op het eerste balkon heb je het beste geluid vertelde Jules. Hij vertelde over de moderne technieken, zoals een hele ‘led wand,’ waarmee zij de achtergrond als in een film heel snel kunnen veranderen, dus niet met doeken op en neer halen en schuiven. Ook de vloer werd behandeld, zoals bij balletten speciale rollen vloerbedekking wordt uitgerold, de ’balletvloer’ lag er nu in, voor Sister Act, die er die avond speelde, drie weken lang.
De oortjes die de zangers in hebben staan in contact met de ‘mixer’ die aan de knoppen zit. De ene zanger wil bv meer bassen en de andere meer piano etc. Vervolgens gingen wij in de kleine zaal naar de opbouw kijken voor een cabaretavond. Wát een snoeren, kabels, lampen en mannen die hard aan het werk waren! Je zag door de bomen het bos niet meer. Eigenlijk mochten wij daar helemaal niet komen, maar ja, onze Jules…..die was niet kinderachtig!
Het Chassé huurt de gezelschappen in bij het theaterbureau.
Wij gingen toen naar de ruimte waar de vrachtwagens met de spullen van de artiesten binnen komen Die zit vol met ‘ledenkisten’ van alle spelers. Er zijn vier laaddeuren, waar de vrachtwagens achteruit insteken.
Wij gingen naar de balletzaal waar alle artiesten van te voren rek en strek oefeningen moeten doen. Ook staat er een piano, waar de mensen van een musical ook verplicht zijn met zijn allen, een uur van tevoren even de stembanden ‘los’ te zingen. Wij hebben toen óók maar een riedeltje gezongen aan de piano! Dat was lachen natuurlijk.
We mochten in de kleedkamers kijken en de relaxkamer, waar bv Jochem Meyer even op adem kan komen in een relaxstoel en daarna gingen we naar de artiestenfoyer waar wij even konden uitrusten. Ook gingen wij kijken bij het opmaken van de pruiken voor deze avond.
Maar toen kwamen de tranen, doordat onze lieve vrolijke Joke over een opstapje struikelde en vervolgens haar heup én bovenbeen brak. Zij heeft helaas een paar uur op de ambulance moeten wachten, omdat er in Breda geen voorradig was! Hij moest uit Tilburg komen. Gelukkig kwam er een kleine ambulance en kreeg gelukkig pijnstilling. Zij had heel veel pijn. Inmiddels is zij geopereerd in het Amphia ziekenhuis en heeft een nieuwe heup gekregen. Nu maar revalideren. Sterkte Joke! Er viel nóg een dame op haar knieën, maar zij kon gelukkig verder lopen. Chassé ben gewaarschuwd daar!! Zij hielpen overigens geweldig en namen meteen actie.
Wij moesten verder met de groep en zijn nog even in de ondergrondse orkestbak wezen kijken. Jules zei een paar keer dat wij beslist eens in de bak moesten gaan kijken wanneer wij naar een voorstelling zouden gaan.
Daarna naar het restaurant, waar wij even bij konden komen van de schrik met koffie en thee. Al met al was het weer een hele interessante middag!
Rini, maar weer bedankt!
Marijke Smit.
