Kunst kijken van ANNEMIE JASPERS in de Steenfabriek in Gilze.
Met maar zes vrouwen van ‘DAMESCOLLECTIEF,’ gingen wij vrijdag 31 mei 2024 naar Gilze, om naar de expositie van Annemie te gaan kijken. De expositie was in de oude steenfabriek aldaar, een prachtige locatie met veel ruimte en licht. Zij ontving ons hartelijk en heette ons welkom. Vervolgens vertelde zij wat voor opleidingen ze allemaal gedaan heeft, waarvan haar voorkeur, textiele vormgeving was en is. Zij werkt met talloze verschillende materialen en probeert het allemaal zelf uit. Zo gebruikt zij behang, of meubelstoffen met print, voor de achtergrond, al dan niet bewerkt. Op foto’s gaat zij ook borduren en die plakt zij dan weer ergens op of tussen. Ook vilt wordt regelmatig gebruikt.
Wat het bijzondere aan haar werk is, dat zij van ‘menselijke organen,’ een kunstwerk maakt. Zij maakt bv foto’s van een orgaan, of van een doorsnede van het orgaan, zoals een foto van een scan. Wij zagen nieren, een long, een hart, mannelijke geslachtsdelen, zoals een scan van de penis en een teelbal, (zaadbal) en van de alvleesklier (pancreas). Op de foto hieronder zie je links een teelbal, (zaadbal) in het midden een doorsnee van een penis en rechts een nier. Deze techniek heeft zij met een scherpe naald in kunststof gekrast en noemt het dus ook, ‘ een droge naald ets.’ Van alle foto’s maakt zij eerst een tekening en die gaat zij dan bewerken en/of inkleuren. En daaronder de alvleesklier.
Ik zal een paar kunstwerken laten zien. Zij vertelde dat haar schoonvader vaak naar de TEFAF in Maastricht ging, waar 7000 jaar kunstgeschiedenis onder één dak samenkomt en bracht dan van die prachtige boeken mee naar huis, waarvan zij er zes heeft. Hieruit knipte zij allemaal plaatjes, van alles door elkaar, antiek, beelden gezichten, oude en nieuwe kunst. Hier maakt zij vervolgens collages van en plakt die dan door elkaar in een grote schaal, dit werd met enkele lagen lak ingesmeerd, drogen en weer smeren en zo kreeg je deze zeer aparte schalen. Hieronder zie je ze.
Ja ja en wat zien wij hier nou toch weer? Luus ging het eens van dichtbij bekijken! Gelukkig kregen wij uitleg van Annemie. Het is nl een buikvlies! Dat had Luus nóóit geraden, maar wij ook niet hoor! Maar ja, het was ook extra moeilijk omdat het dwars hangt. Links zie je nog de botten van het schaambeen.
Links zien we een doorsnee van het oor, helemaal van vilt gemaakt, daarnaast een ‘op geblazen longscan,’ geschilderd en dan het ongeboren kind in de baarmoeder.
Links zien wij een doorsnee van onze huid, in midden iets uit de natuur, nl een boomblad uit Ulvenhout, dat zij met een hamer op papier geslagen heeft, waardoor de sappen eruit komen en dus je een afdruk krijgt en dit weer beschilderd heeft. Daarnaast een vrouw, waarvan de contouren met ‘lijm’ zijn gemaakt, dit laten drogen en weer ingekleurd heeft. (zij werkt ook met vetkrijt.)
Links zie je een vrouw liggen, zij is helemaal uit teksten gemaakt uit een Frans boek. Rechts de ‘enige man’ die in het pand te vinden is! Oh nee, haar man liep ook rond en voorzag ons van gratis koffie en thee met een koekje tussendoor, maar… zij erkende wél dat zij een ‘feministe’ is. Het is werkelijk ongelooflijk hoe creatief iemand kan zijn! Lutgarde, bedankt voor de tip, het was heel bijzonder om dit te zien, hoewel het maar een kleine greep uit de collectie is. Marijke Smit.
Voor de echte kunstliefhebbers werd deze tentoonstelling ten zeerste aangeraden! Er exposeren dan meerdere kunstenaars.
